Recently I was at a windowmakersshop because I needed a fence for a stairwell. It always takes some getting used to dealing with skillful craftspeople. If anything goes, you have to contemplate well about what it is you really want. And how nice that these professionals then actually are so skilled. And patient. Because they know that this one solution should be the ultimate one (for you) (because that’s what they know for sure). It is then quite useful to be able to think in terms of what can be made and what you exactly want yourself -and what is feasible (-but that will be a separate blog post).
Onlangs was ik bij de glashandel in verband met een doorvalbeveiliging voor een trap (je weet wel, zo’n hekje). Het is altijd even wennen om met vakmensen om te gaan. Als alles kan dan moet je goed nadenken over wat je wil. Hoe fijn dat die vaklui dan vaardig zijn. En geduldig. Omdat ze weten dat die ene oplossing t helemaal moet zijn (voor je) (want dat weten vakmensen). Dan is het best handig als je zelf in staat bent om te kunnen denken in termen van wat gemaakt kan worden en wat je dan precies wilt -en wat haalbaar is (dat laatste wordt een aparte blogpost).
One of the employees of the windowmakersshop again expressed his anger at the Dutch government policy with regards to the role of making in our society (ever since the sixties this was outsourced by the Netherlands first to migrant workers and then to low-wage countries). He said, “I’m not going to buy a new car (as the Dutch MP recommended recently), but a bazooka. And I’m going to blow a hole in the parliamentbuilding. Maybe then they wake up in the Hague.” (Of course he was genuinely angry)
What he meant to say was that the way a society deals with making is actually closely related to/ a metaphor for the level of democracy. One of its’ pillars being the level of agency of the individual. But if you deprive a society of making skills then people forget how incredibly resourceful they can actually be and how well they can think themselves about what it is they want/ need and (learn to) express this. To (skilled) professionals that know what it is like to conceive of (/make) the right solution and what is needed to do so.
Contemplating about the reason for making things (and for what purpose&impact) often bares evidence of what is (culturally and ideologically) important. Especially impact measurement has suffered immensely in a country where ‘purpose’ for several decades has been, and still is, more than once being determined by public grants and funding. Instead of being lead by a bigger discussion, belief or vision of what these should actually contribute to. And how to deal with accountability towards (qualitative) outcomes and not just (quantitative) results. Public funding for the arts, to my opinion, remains a good example. Starting out after the 2nd World War out of a believe the arts would contribute to social enlightenment that would help prevent history to repeat it self. But because of what happened with ‘Entartete Kunst’ funders decided never again to deal with its’ contents. In the end compromising the fundings’ purpose of creating -and thus thinking and discussing- a better society, that art was supposed to contribute to.
Until the (cultural value and) role of ‘making’ remains under emphasized neither will there be an effective discussion about how to really achieve a better society. Go talk with the baker and ask what’s in your bread, with the greengrocer where (and how) your fruit ripens. Go to the carpenter and together design that ultimate piece of furniture you always wanted (instead of having Ikea think for you). Talk to an artist about how his work came about, with a politician about what makes politics… Let your curiosity about how things came to be do the work. And by asking questions discover what true value creation is (to you). Everybody is a maker.
Eén vd medewerkers van de glashandel maakte zich kwaad over het regeringsbeleid ten aanzien van de rol van maken in de samenleving (wat systematisch is uitbesteed sinds de jaren ’60). Hij zei ‘Ik ga geen auto kopen (conform recent advies van de MP), maar een bazooka. Om een gat te schieten in het torentje. Misschien dat ze dan wakker worden in Den Haag’. (Hij was nátuurlijk oprecht boos).
Wat hij bedoelde te zeggen was dat de manier waarop een samenleving met maakprocessen omgaat nauw verwant is aan/ metafoor is voor het niveau van een democratie. Eén van de peilers daarvan zijnde handelingsbevoegdheid voor het individu. Maar als je een samenleving het belang van maken ontneemt dan vergeten mensen hoe enorm vindingrijk ze zelf kunnen zijn en hoe goed ze eigenlijk zélf kunnen nadenken over wat ze willen/nodig hebben en het daar over te (leren) hebben. Samen met (competente) vakmensen die zelf ook weten wat t is om de juiste oplossing te bedenken (maken) en wat daar voor nodig is.
Het benoemen van de redenen voor het maken van dingen (en dus ook voor welk doel en impact) is vaak een getuigenis van wat (cultureel en ideologisch) belangrijk is. Vooral impact meting heeft enorm geleden onder een beleid waarbij doeltreffendheid jarenlang werd bepaald door subsidies in plaats van een een grotere discussie of visie over waar het aan bij moet dragen. En hoe om te gaan met verantwoording ten aanzien van (kwalitatieve) uitkomsten (niet slechts (kwantitatieve) resultaten. Publieke financiering van de kunsten in Nederland is, naar mijn mening, een goed voorbeeld van dit probleem. Het systeem werd ingezet na de Tweede Wereldoorlog vanuit de overtuiging dat de kunsten zouden bijdragen aan een maatschappelijke verheffing die herhaling van een oorlog zou kunnen voorkomen. Maar vanwege het trauma van de ‘Entartete Kunst’ besloten financierders zich nooit meer met de inhoud te bemoeien. Dit stond echter haaks op de intentie om de kunsten bij te laten dragen aan een betere maatschappij. En daarmee werd de discussie over de benodigde rol van de kunsten om te komen tot die ‘betere maatschappij’ in de kiem gesmoord.
Zolang de culturele waarde en rol van ‘maken’ ondergeschikt blijft zal er ook niet snel een effectieve discussie plaatsvinden over hoe betere uitkomsten er uit zien. Ga in gesprek met de bakker en vraag wat er in je brood zit, met de groenteman waar (en hoe) je fruit rijpt. Ga naar de meubelmaker en ontwerp samen dat ene ultieme meubel (in plaats van Ikea voor je te laten denken). Praat met een kunstenaar over hoe t werk tot stand komt, met een politicus over wat politiek maakt… Laat je nieuwsgierigheid t werk doen en door te vragen te ontdekken hoe werkelijke waarde (voor jou) tot stand komt. Iedereen is een maker.